Peygamberimizin Ahlaki Özellikleri.

[elifgibi]

PEYGAMBERİMİZİN AHLAKÎ ÖZELLİKLERİ

Peygamberimizin ahlâkının en önemli özelliği, vergisi oluşudur. O bütün güzel vasıfları, çalışıp, emek verip, bir çaba sonucu kazanmış değildir. Onun ahlâkı tarafından ihsan edilmiş, ikram edilmiştir. Yüce onu insanların örnek alacağı kusursuz, eksiksiz ve seçkin bir şekilde yaratmıştır.
O
dünyaya gözünü açıp kapayıncaya kadar hep aynı huy ve ahlâk
üzerinde yaşamıştır. Ondaki güzel vasıflar yaratılışında
mevcuttu. Onu eğiten, edep ve ahlâkın en üstün özellikleriyle
süsleyen Yüce Rabbidir.
İşte
bundan dolayı, onu kendisine örnek kabul eden insan, onu ne kadar
taklit edebilirse, o kadar istifadesi fazla olur, o nurdan aldığı
feyiz, o nisbette çoğalır.
Peygamberimizin
ahlâkının en belirgin özelliklerinden birisi de, insan
yaratılışında var olan birbirine zıt ve ters huyları en mükemmel
şekilde bağdaştırıp, bütün duyguların ideal noktasını
bulmasıdır. Hiçbir şekilde aşırılığa kaçmadan, orta yola, doğruya
ulaşmasıdır.
Peygamberimiz, herkesin arzu edip de bir türlü ulaşamadığı en üstün değerleri ve olgunluğu mükemmel bir şekilde hayâtı boyunca ümmetine göstermiş, bütün insanlığın gözleri önüne sermiştir.
Bazı
anlar olmuş, en cesur bir fedai olarak, düşmanın kat kat
üstünlüğüne hiç aldırmadan, binlerce düşmana tek başına meydan
okumuştur. Ama bu halinde bile yumuşak kalpliliğini, merhametini
geri bırakmamıştır.
Meselâ
bir savaş sonrası, öldürülmüş olarak gördüğü düşman çocuklarına o
kadar acımıştı ki, düşman da olsa çocukların öldürülmemesi
gerektiğini, çünkü onların suçsuz ve Cennetlik olduklarını haber
vermişti.
O,
bütün insanlığın kurtuluşu ve İslâmın dünyaya yayılması gibi yüce
bir gaye için zihnini yorarken; bu arada binleri bulan ve
Arabistan'ın her tarafına dal budak salan ümmetinin halini ve
işlerini düşünürken; çevresinde bulunan yoksul ve fakir
Müslümanları hiçbir zaman unutmamış; kendi çoluk çocuğunu, onların
eğitim ve ihtiyaçlarını da ihmal etmemiştir. Birincisini büyük
görürken, öbürünü küçümsememiştir.
Bu
kadar ağır ve sorumluluk isteyen bir görev üzerinde bulunduğu
halde, o yine kendisini Rabbine vermiş, günün büyük bir kısmını
ibadet ve zikirle geçirmiştir.
Kalbi her an 'a bağlıdır. Bu haliyle dünya ile ilişkisini kesmiş gibi görünse de, yine o dünyanın içindedir. Bütün işlerinde 'ın rızasını gözetmiştir.
Peygamber
Efendimiz, dâva arkadaşlarını gözü gibi korumuş, onlara
ana-babalarından görmedikleri şefkat ve yakınlığı göstermiş, kendi
şahsına yapılan kötülüğü affetmiş, intikam almayı düşünmemiştir.
Kendisini öldürmek için tuzak kuranları yakaladığında serbest bı-
rakmış, ama düşmanlarını asla bağışlamamış, onların yakasını bırakmamıştır.
İçi
bozuk, dıştan Müslüman gibi görünen münafıkların kalbine devamlı
Cehennem korkusunu vermiş, âhiretteki acı hallerini
hatırlatmıştır.
İslâm
toprakları, güneyde Yemen'e kuzeyde İran ve Suriye sınırına
dayandığı sırada Peygamberimiz, Arapların sultanı, Arabistan'ın
hakimi idi. Savaş sonrası düşmanın bırakıp gittiği mallar ve
ganimetler mescidin içini doldururken, en kıymetli mallar
Müslümanların eline geçtiği halde, yine o kuru bir hasır üzerinde
yatacak kadar engin ruhlu; içi ot dolu bir yastığa yaslanacak
kadar mütevazı; her türlü imkân mevcutken, açlık sıkıntısı çekecek
kadar kanaatkar ve tok gönüllü idi.
Hz.
Ömer'in "Bizans kralı ve İran şahı dünya nimetleri
içinde yüzerken, Resulullah kuru hasır üstünde yaşıyor" diyerek
ağlaması üzerine, Sahabîsinin gönlünü hoş tutan yüce
Peygamberimiz:
"Yâ
Ömer, varsın, Kisra ve Kayser dünya nimetlerinden zevklerini
alsınlar, keyif sürsünler. Âhiret nimeti bize yeter" diyerek
tevekkül ve rızasını dile getiriyordu.
Peygamberimizin
ahlâkı bir meleke halindeydi, öz olarak mevcuttu. Güneş nasıl
ışık saçar, çiçekler nasıl rengi ve kokusuyla ortalığı Cennete
çevirip burcu burcu kokular saçarsa; ağaçlar nasıl türlü türlü
meyveler verir, yaratılışlarında var olanları ortaya çıkarırsa;
Resul-i Ekrem Efendimizin ahlâkî hayâtı da o şekilde normal bir
seyir içinde cereyan ediyordu.
Öyle ki, her gören, Peygamberimizin o faziletle birlikte yaratıldığı kanaatine varırdı. Hiç kimse ondan o fazilete
aykırı bir şeyin görüleceğine inanmazdı. O her zaman
muhtaçlara yardım eder; zayıfları korur; tatlı sözlü, güler yüzlü
bulunur; izzet ve vakarını muhafaza eder; tevazu ve hoşgörüsünü
hiç kimseden esirgemezdi. Güneş nasıl ki, 'a
inananın da, inanmayanın da üzerine doğarsa, Peygamberimizin
dünyayı kaplayan şefkati de küçük-büyük, gençihtiyar,
müslim-gayr-i müslim herkese aynı şekilde yayılırdı.