El Baki Hüvel Baki...

[elifgibi]

Uzuvları sağlam bir kelebek, nasıl muazzam bir şekilde uçuyorsa..
Tüm uzuvlarımızın sağlamlığıyla, muazzam adımlar atıyoruz.
Oturuyoruz, kalkıyoruz..Duyuyoruz, görüyoruz..
Gözlerimizi kapatınca düşmüyoruz..
Birbirimizi sesimizden dahi tanıyoruz..
Renkleri ayırt ediyor, algıladığımız nesneleri adlandırabiliyoruz..
Kelebeğin
görüntüsünü taşıyan fotonlar göz dibimize değdiğinde nice elektrikli
titreşimler oluyor, nice beyin merkezi uyarılıyor, algılanıyor,
eşleştiriliyor, tanınıyor, "bu kelebektir" deniyor, bir de bundan
hoşnutluk duyuluyor..
Saniyelerden çok daha kısa sürede neler neler oluyor ey Rabbimiz..
Küçücük hücrelere en büyük kabiliyetleri, küçücük kalplere en sonsuz sevgileri yerleştiren Sensin..
Verdiklerini hissetmeyi, verdiklerine şükretmeyi, verdiklerinle güzel işler yapmayı bizlere nasip eyle..
Bizleri de "veren" ellerden, "veren" gönüllerden eyle..
Kelebeğin
bu sanatlı yaratılışından nasibimize hikmetler düşürdüğün gibi, bizim
yaratılışımızdan da yarattığın başka kulların hikmetler devşirmesini
ihsan eyle..
Ey her şeyin hakimi ve sahibi Yüce Rabbimiz, sevgimizi, şükrümüzü, duamızı, kulluğumuzu Baki eyle..
El Baki Hüvel Baki...
.
SubhanAllâh derim her kelebek deseninde..
Subhandır Rabbimiz, kusursuzdur..
İncecik ve minicik bir kelebeğin kanatlarını dahi böyle ince ve sanatlı yaratandır..
Kelebeklere meftunumdur..
Ama kelebek fanidir..
Aslolan, kelebeği o küçük kozadan çıkarıp böyle sanatla uçturan Rabbimizin rahmeti, lütfu, keremi ve büyüklüğüdür..
Yani aşk-ı kelebek değil, aşk-el-Baki vardır..
Zira uçar gider kelebek..
tozlarını bir yerlerde, kanatlarını bir yerlerde bırakır, toprağa karışır..fani olur.
Ancak, şu resim el-Baki'ye işaret ettiği gibi, onun sanatını gösterir..

İlk söz de SubhanAllâh..
Son söz de..
SubhanAllâh !....